Het Roze Huis is een koepelorganisatie die opkomt voor holebi's. Het 'Hoofdkwartier' is 'Den Draak', waar een café, een aantal vergaderlokalen en het secretariaat van de organisatie zich bevinden. Den Draak bevindt zich op de Draakplaats in Berchem, niet ver van de Cogels-Osylei. Het Roze huis organiseert allerlei fuiven en activiteiten, waaronder ook 'Tango Onder De Brug'. Deze fuiven en activiteiten zijn niet altijd alleen voor holebi's.
Het Roze Huis overkoepelt 30 holebi-organisaties, is lid van de holebifederatie en werkt samen met 'Wel jong, niet hetero'.
Meer info op de site van Het Roze Huis.
donderdag 30 april 2009
biografie Herman De Coninck
De Vlaamse dichter Herman De Coninck had een nauwe band met Tramplein en Draakplaats, hij woonde op de Cogels-Osylei en schreef allerlei gedichten hierover. Wij vonden het interessant om wat meer over hem te vertellen.
Herman de Coninck is eigenlijk geen echte Antwerpenaar. Hij werd op 21 februari 1944 geboren in Mechelen, ging daar naar school en ging na het middelbaar Germaanse Filologie in Leuven studeren.
Na zijn studies bleef hij nog dicht bij Leuven wonen, in Heverlee, waarna hij naar Berchem Antwerpen verhuisde. Hij is hoofdredacteur geweest van een aantal bladen zoals Humo en Nieuw wereldtijdschrift.
Voor zijn poëziebundel en debuut de lenige liefde (1969) ontving de dichter de yang-prijs in 1969 en de Prijs van de Provincie Antwerpen in 1971. Hij schreef nog verschillende poëziebundels waarvoor hij nog een aantal prijzen kreeg.
Hij deed ook vertalingen en bundelde zijn essays.
Herman De Coninck stierf aan een plotse hartstilstand tijdens een congres over literatuur in Lissabon op 22 mei 1997. Hij was 53 jaar oud.
Bron: http://www.hermandeconinck.be/biografie.php
Nog een interessante link i.v.m. poëzie in Zurenborg, klik hier
Herman de Coninck is eigenlijk geen echte Antwerpenaar. Hij werd op 21 februari 1944 geboren in Mechelen, ging daar naar school en ging na het middelbaar Germaanse Filologie in Leuven studeren.
Na zijn studies bleef hij nog dicht bij Leuven wonen, in Heverlee, waarna hij naar Berchem Antwerpen verhuisde. Hij is hoofdredacteur geweest van een aantal bladen zoals Humo en Nieuw wereldtijdschrift.
Voor zijn poëziebundel en debuut de lenige liefde (1969) ontving de dichter de yang-prijs in 1969 en de Prijs van de Provincie Antwerpen in 1971. Hij schreef nog verschillende poëziebundels waarvoor hij nog een aantal prijzen kreeg.
De lenige liefde (1969) : Yang-prijs (1969) en Prijs van de Provincie Antwerpen (1971)
Zolang er sneeuw ligt (1975): Dirk Martensprijs van de Stad Aalst (1976) en de Prijs van de Vlaamse Provincieën (1978)
Edna St. Vincent Millay: Ter ere van de goedertieren maan -Ingeleid en vertaald door Herman de Coninck.
Met een klank van hobo (1980): Prijs van de Vlaamse Gids (1982)
De hectaren van het geheugen (1985): J. Campertprijs (1986)
Enkelvoud (1991)
Schoolslag (1994)
Vingerafdrukken (1997)
Hij deed ook vertalingen en bundelde zijn essays.
De avonturen van een gedicht
Over de troost van pessimisme
De auto en zijn seksualiteit
De lichtkever in het jampotje
Herman De Coninck stierf aan een plotse hartstilstand tijdens een congres over literatuur in Lissabon op 22 mei 1997. Hij was 53 jaar oud.
Bron: http://www.hermandeconinck.be/biografie.php
Nog een interessante link i.v.m. poëzie in Zurenborg, klik hier
Zurenborgs verleden
Elke dinsdag, donderdag en zaterdag een duik in de geschiedenis van de wijk Zurenborg.
Vandaag (2/10): uitbreiding en grote werken (19de eeuw)
Sinds de zestiende eeuw kwam Zurenborg in verschillende handen, maar drastische wijzigingen waren er niet. Het bleef een landelijk gebied.
In 1837 werden de gronden verkocht aan een invloedrijk katholiek politicus en tevens ook zakenman: baron Jean Joseph Osy de Wichem.
Het gebied was toen enkele straten groot. De rolwagenstraat bestond al, evenals de Magdalenastraat. Daarrond lagen akkers, weilanden, boomgaarden en boerderijen.
De kinderen van de baron, Edouard en Joséphine zouden de gronden nog flink uitbreiden tot 64 hectare. Joséphine Osy vond ondertussen ook nog de tijd om te trouwen met John Cogels (Cogels-Osylei, inderdaad).
In de jaren 1860 werden de Spaanse Vesten afgebroken. Dat was de verdedigingsgordel van de stad Antwerpen, en ze lagen waar nu de Leien liggen. Maar de stad onbeschermd laten, dat was geen optie. Een nieuwe verdedigingslinie werd, wat verder van de groeiende stad, opgeworpen: de Brialmontgordel (daar waar nu de Singel ligt). Cogels en Osy verloren zo wat van hun gronden.
De bouw van de Brialmontgordel (genoemd naar zijn ontwerper, generaal Henri-Alexis Brialmont) was indrukwekkend. Bij gebrek aan machines moest er nog op spierkracht gewerkt worden, wat er voor zorgde dat er dagelijks zo’n 13.000 tot 14.000 arbeiders actief waren, van vijf uur ’s morgens tot zeven uur ’s avonds (met uiteraard een paar pauzes om uit te rusten en te eten). Grondwerkers verdienden 2 tot 2,5 frank per dag, metselaars 4 tot 4,5. ’s Nachts sliepen de arbeiders in ploegen van vijftien tot twintig man in strohutten.
De Brialmontgordel moest van Antwerpen een oninneembare vesting maken. Antwerpen zou de veiligste stad van het land zijn: moest het Belgische leger de vijandige mogendheden niet kunnen tegenhouden, zouden alle hoge piefen vluchten naar Antwerpen. De stad zou (in theorie) lang genoeg weerstand kunnen bieden tot bevriende naties ons kwamen bevrijden. Door de technische vooruitgang waren de bommen al snel veel krachtiger dan men had gehoopt, en de geschiedenis leert ons dat Antwerpen dus toch niet zo inneembaar bleek. Hoe dan ook: de omwalling en grachten van de Brialmontgordel in het oosten van Zurenborg veranderde het uitzicht van de wijk helemaal.
zaterdag: de eerste spoorweg, industrie en huizen (eind 19de eeuw)
Vandaag (2/10): uitbreiding en grote werken (19de eeuw)
Sinds de zestiende eeuw kwam Zurenborg in verschillende handen, maar drastische wijzigingen waren er niet. Het bleef een landelijk gebied.
In 1837 werden de gronden verkocht aan een invloedrijk katholiek politicus en tevens ook zakenman: baron Jean Joseph Osy de Wichem.
Het gebied was toen enkele straten groot. De rolwagenstraat bestond al, evenals de Magdalenastraat. Daarrond lagen akkers, weilanden, boomgaarden en boerderijen.
De kinderen van de baron, Edouard en Joséphine zouden de gronden nog flink uitbreiden tot 64 hectare. Joséphine Osy vond ondertussen ook nog de tijd om te trouwen met John Cogels (Cogels-Osylei, inderdaad).
In de jaren 1860 werden de Spaanse Vesten afgebroken. Dat was de verdedigingsgordel van de stad Antwerpen, en ze lagen waar nu de Leien liggen. Maar de stad onbeschermd laten, dat was geen optie. Een nieuwe verdedigingslinie werd, wat verder van de groeiende stad, opgeworpen: de Brialmontgordel (daar waar nu de Singel ligt). Cogels en Osy verloren zo wat van hun gronden.
De bouw van de Brialmontgordel (genoemd naar zijn ontwerper, generaal Henri-Alexis Brialmont) was indrukwekkend. Bij gebrek aan machines moest er nog op spierkracht gewerkt worden, wat er voor zorgde dat er dagelijks zo’n 13.000 tot 14.000 arbeiders actief waren, van vijf uur ’s morgens tot zeven uur ’s avonds (met uiteraard een paar pauzes om uit te rusten en te eten). Grondwerkers verdienden 2 tot 2,5 frank per dag, metselaars 4 tot 4,5. ’s Nachts sliepen de arbeiders in ploegen van vijftien tot twintig man in strohutten.
De Brialmontgordel moest van Antwerpen een oninneembare vesting maken. Antwerpen zou de veiligste stad van het land zijn: moest het Belgische leger de vijandige mogendheden niet kunnen tegenhouden, zouden alle hoge piefen vluchten naar Antwerpen. De stad zou (in theorie) lang genoeg weerstand kunnen bieden tot bevriende naties ons kwamen bevrijden. Door de technische vooruitgang waren de bommen al snel veel krachtiger dan men had gehoopt, en de geschiedenis leert ons dat Antwerpen dus toch niet zo inneembaar bleek. Hoe dan ook: de omwalling en grachten van de Brialmontgordel in het oosten van Zurenborg veranderde het uitzicht van de wijk helemaal.
zaterdag: de eerste spoorweg, industrie en huizen (eind 19de eeuw)
eerste bruibare beelden
Dit is een samenbrengsel van onze beelden. Er zijn er een aantal tussen die we zullen gebruiken, maar misschien kan u zeggen welke beelden al dan niet bruikbaar of interessant zijn.
dinsdag 28 april 2009
Zurenborgs verleden
Elke dinsdag, donderdag en zaterdag een duik in het verleden van de wijk Zurenborg.
Vandaag (1/10): mens en natuur (16de eeuw)
Wat nu Zurenborg is, en waar nu bussen over de kasseien denderen, was in den beginnen niets meer dan wat woeste natuur, doorspekt met weilanden en akkers.
Het gebied werd regelmatig overstroomd door de Potvliet en de Herentalsche Vaart (die later verdween onder de Plantin en Moretuslei). Hierdoor was de leemgrond nogal zuur en had ze weinig economische waarde.
Toch woonden er een paar boeren. In de veertiende eeuw was er sprake van een zekere familie Suers die daar een hoeve bewoonde. Haalt Zurenborg daar zijn naam vandaan? Of komt het van de zure grond? We weten het niet.
In de zestiende eeuw liet de binnenburgemeester van Antwerpen, Michiel Van der Heyden, zijn oogje op de grond vallen. Het waterrijk gebied werd drooggelegd door abelen en populieren aan te planten, grachten werden gegraven en grond opgehoopt (dat was rond 1570). Van der Heyden bouwde een grote hoeve, die hij later omtoverde tot een hof van plaisantie, zeg maar een buitenverblijf voor de rijken. Hij maakte van het gebied een Heerlijkheid, waardoor hij dus zo’n beetje baas kon spelen over de daar aanwezige boeren. Van der Heyden gaf zichzelf de titel van Heer van Suerenborg, en daarmee begint het verhaal van onze wijk…
donderdag: uitbreiding en grote werken (19de eeuw)
Vandaag (1/10): mens en natuur (16de eeuw)
Wat nu Zurenborg is, en waar nu bussen over de kasseien denderen, was in den beginnen niets meer dan wat woeste natuur, doorspekt met weilanden en akkers.
Het gebied werd regelmatig overstroomd door de Potvliet en de Herentalsche Vaart (die later verdween onder de Plantin en Moretuslei). Hierdoor was de leemgrond nogal zuur en had ze weinig economische waarde.
Toch woonden er een paar boeren. In de veertiende eeuw was er sprake van een zekere familie Suers die daar een hoeve bewoonde. Haalt Zurenborg daar zijn naam vandaan? Of komt het van de zure grond? We weten het niet.
In de zestiende eeuw liet de binnenburgemeester van Antwerpen, Michiel Van der Heyden, zijn oogje op de grond vallen. Het waterrijk gebied werd drooggelegd door abelen en populieren aan te planten, grachten werden gegraven en grond opgehoopt (dat was rond 1570). Van der Heyden bouwde een grote hoeve, die hij later omtoverde tot een hof van plaisantie, zeg maar een buitenverblijf voor de rijken. Hij maakte van het gebied een Heerlijkheid, waardoor hij dus zo’n beetje baas kon spelen over de daar aanwezige boeren. Van der Heyden gaf zichzelf de titel van Heer van Suerenborg, en daarmee begint het verhaal van onze wijk…
donderdag: uitbreiding en grote werken (19de eeuw)
donderdag 2 april 2009
bovenaan op google!
Victorie!
Wanneer je op google Tramplein en draakplaats intypt komt deze blog als eerste referentie!
Bedankt aan alle mensen die hiervoor gezorgd hebben!
(Daar gaan we ene op drinken! :p)
Wanneer je op google Tramplein en draakplaats intypt komt deze blog als eerste referentie!
Bedankt aan alle mensen die hiervoor gezorgd hebben!
(Daar gaan we ene op drinken! :p)
woensdag 1 april 2009
niet-gemonteerde voorbeeld-beelden
Deze beelden zijn nog niet gemonteerd, maar dat komt nog. De stukjes met de roltrap zijn niet van ons, maar van een vorig groepje!
Vergeet niet om feedback te geven, dan kunnen wij ons beter afstellen!
Vergeet niet om feedback te geven, dan kunnen wij ons beter afstellen!
Abonneren op:
Posts (Atom)